Thema ” Uitgezaaide Borstkanker”
Goedenavond, Hartelijk welkom allemaal.
U bent vanavond te gast in inloophuis Het Getij met een vestiging In Ossendrecht en Bergen op Zoom. Het is een ontmoetingscentrum voor mensen met kanker, je kunt er terecht voor een luisterend oor of een activiteit, niets moet bij het Getij, je bent er gast.
Op uw stoel heeft u een foldertje gevonden wat u thuis nog eens rustig kunt doorlezen.
Mijn Naam is Marijke Vorstermans, ik ben B actief lid van de borstkankervereniging Nederland en ik heb uitgezaaide borstkanker en daarover gaat het vanavond.
Ik ga u niet mijn verhaal vertellen, we hebben allemaal ons eigen verhaal en het gaat vanavond niet over vergelijken, maar over wat borstkanker met je doet bijvoorbeeld, daar wil ik wat over vertellen.
Als je de diagnose uitgezaaide borstkanker krijgt is het moeilijk te bevatten wat dat inhoudt.
Wat het doet met je leven en dat van je naasten, want kanker heb je niet alleen.
Toen ik onlangs voor de BVN naar een medisch congres over uitgezaaide borstkanker mocht, hoorde ik daar artsen spreken over verschillende behandelingen en wetenschappelijke onderzoeken.
Maar er waren ook lotgenoten en patiëntenverenigingen en samen hebben we gesproken over wat er in de zorg nog zou kunnen verbeteren en over de verschillen tussen de 71 landen die daar waren vertegenwoordigt.
Ik was bij een lezing van een Engelse psychiater, deze mevrouw vertelde over hoe veel vrouwen zich vaak schuldig voelen na de diagnose uitgezaaide borstkanker en daar schrok ik best wel een beetje van.
Vrouwen voelen zich b.v. schuldig omdat ze er niet kunnen zijn voor hun gezin, ze raken depressief omdat ze bang zijn, over wat gaat komen of ze raken in een isolement.
Naar aanleiding van mijn bezoek aan het medisch congres, stond er onlangs een stukje over mij in een landelijk dagblad, ik kreeg daarop een reactie van een collega die zei: door jouw stuk in de krant, begrijp ik pas wat kanker inhoudt en wat je als kankerpatiënt doormaakt.
Als mensen je vragen hoe het gaat, wil je dat best wel vertellen, maar je wilt ook niet dat mensen denken, goh daar heb je haar weer met d ‘r borstkanker, want het leven gaat gewoon door.
Ik hoorde laatst van iemand met uitgezaaide borstkanker, mensen om me heen zien niet hoe ziek ik ben, in de ogen van anderen heb ik “Borstkanker Light”.
Anderen begrijpen ook niets van je gevoelens en angsten en mensen zouden het ook gek vinden als je dat wel vertelde. Dus zeg je meestal maar, oh het gaat wel goed hoor!!!
Het is een vergeten groep wat betreft nazorg.
Het is zo dat je vriendschappen veranderen, sommige worden sterker, anderen verwateren.
En dat zal juist gebeuren bij de mensen van wie je dat, het minst verwacht.
De mensen waarvan jij denkt dat ze er goed mee om kunnen gaan, zijn soms niet in staat om er mee om te gaan en dat kan om verschillende redenen zijn.
Soms uit eigen belang, maar soms ook om heel onschuldige redenen of omstandigheden.
Maar ze zijn allemaal te vergeven, want niemand plant het om kanker te krijgen.
Het helpt je niet om hierom boos te worden of te blijven, dat doet je herstel niet goed en het helpt zeker niet, kost wat kost te proberen zo’n vriendschap te bewaren, steek er geen energie in. Want die energie heb je zelf hard nodig.
Je zult denken dat je het allemaal wel alleen kan en dat je niemand nodig hebt, maar je brandstof raakt op. Eerst is het je lichaam wat je in de steek laat en vervolgens je geest
Je verandert, je bent niet meer de zelfde persoon, maar dat is niet erg, want degene die je voorheen was, was een geweldig persoon, maar je nieuwe ik, is misschien wel beter!
Kanker is beangstigend en verwarrend, het is dus ook normaal dat je soms bang bent.
Je kunt je moeilijk concentreren, bent vergeetachtig, je hebt last van stemmingswisselingen.
Het heeft tijd nodig, maar het wordt beter en probeer dan te steunen op de mensen in je naaste omgeving.
Je mag kwaad worden, bang worden, schreeuwen, gillen of hard zingen als je dat liever doet
De mensen die om je geven zullen het begrijpen en die zijn vaak net zo bang voor wat komen gaat als jij.
Zij maken een proces door wat jij nooit zult begrijpen, net zoals jij een proces doormaakt wat zij niet begrijpen.
Probeer niet jezelf te vergelijken met statistieken en verhalen op internet, want ieder mens is uniek.
Accepteer je diagnose en bereid je voor op wat gaat komen , want vechten moet je zelf doen, wel met hulp van je naaste en je arts, maar het is jouw gevecht!!!!
Luister naar je lichaam en doe dingen die je fijn vind, geniet je leven ten volle, maar het allerbelangrijkste is “BLIJF POSITIEF”
